Zagraj o swoją duszę!

Wakacje na Mazurach. Widzisz księdza, który odprawia mszę na stercie plecaków. Znajomy pyta cię, czy to w porządku.

A. Nie, to profanacja, mszę odprawia się w kościele.

B. Jasne, ksiądz ma prawo odprawiać mszę wszędzie,

C. Sprytnie, sprytnie! Podchwytliwe pytanie! Przecież są wakacje, nie trzeba chodzić do kościoła.

Oto jedno z pytań, które możecie znaleźć w ,,Monopolu na zbawienie" Szymona Hołowni. Pytania te (jest ich 36) składają się na test, czyli jedną z części, z których składa się ta książka. Już teraz po lekturze powyższych zagadnień można domyślić się, że książka nie jest poważnym traktatem chrześcijańskim i apoteozą katolicyzmu (co nie znaczy, że jej autorowi brak jest merytorycznej miedzy). Hołownia od lat stara się przybliżyć swoim czytelnikom/widzom/słuchaczom wiarę, w której większość z nasz, Polaków, się wychowała, i która przechodzi obecnie poważny kryzys. Czyni to w niezwykle przystępny i zabawny sposób, co postaram się Wam to teraz udowodnić. 

Książka składa się z sześciu części, które kolejno zwą się: przestrogi Boskie, przestrogi ludzkie, test, patroni do wzięcia, pytania fundamentalne i modlitewnik. Przestrogi Boskie to krótkie objaśnienie Dekalogu. Przestrogi ludzkie to zbiór porad, które rzeczywiście są pomocne, moja ulubiona zatytułowana jest: ,,Nie strzelaj, to nie Pan Bóg kule nosi". O teście już wspomniałam, jest to ponad trzydzieści zagadnień, które mogą sprawiać katolikom, lub osobom pretendującym do tego miana, trudność. Kilka przykładów: ,,Jest piątek, a przed tobą leżą parówki wołowe", ,,Jest niedziela, chcesz iść do supermarketu", ,,Znajomi nie mają kościelnego ślubu, zastanawiają się, czy ochrzcić dziecko, co radzisz?". Dla wielu osób są to kwestie oczywiste, dla konserwatywnych katolików niekoniecznie. Hołownia stara się wyjaśnić wszystkie wątpliwości w przystępny sposób, udowadniając przy okazji, że katolicyzm nie jest religią dla oszołomów.

Patroni do wzięcia. Co wiecie o świętych kościoła katolickiego? Najczęściej kojarzą się oni z ludźmi, którzy żyli kilkaset lat temu i nie mają nic wspólnego z współczesnym światem. Większość z nich obrosła w naszych głowach w strefę legend. Hołownia w tym rozdziale przytacza sylwetki świętych z krwi i kości. Takie, z którymi wszyscy możemy się utożsamiać. Znajdziemy tutaj patrona dla tych, co lubią czytać (!), dla tych, co jednak lubią życie lub tych, których Kościół nuży. Brzmi znajomo?

Pytania fundamentalne to takie, które każdy z nas zadał sobie chociaż raz w życiu, choć zazwyczaj odpowiedzi na nie pozostawiamy filozofom i teologom.  Po co jest Bóg? A może Boga nie ma, skoro na świecie jest cierpienie? Skąd wiadomo, że dobro zwycięży?

I na koniec modlitewnik. Nie znajdziemy w nim jednak modlitw ,,klepanych" i znanych nam od wczesnych lat dziecięcych, lecz na przykład przepiękną modlitwę św. Franciszka.

Polecam tę książkę zarówno praktykującym wiernym jak i wszelkiego rodzaju niezdecydowanym czy wręcz ateistom, aby zobaczyli, że Kościół to nie tylko sprawnie działający oddział ZUS-u stanowiący kryjówkę dla zadeklarowanych pedofilów. Choć święty też nie jest, co Hołownia, na szczęście, zauważył i opisał.

To wszystko na dziś, dziękuję za przeczytanie i pozdrawiam,
Franca

Recenzja bierze udział w wyzwaniach: Polacy nie gęsi i Nie tylko literatura piękna.