środa, 18 czerwca 2014

,,Może w ten sposób mama urodzi go jeszcze raz"*

Ciężko jest pisać o kontrowersyjnych wydarzeniach z czasów PRL-u. Nie licząc samych zainteresowanych, nikt nie wie, jak było naprawdę. Kto strzelał? Kto podpisał? Kto zdradził? Kto odpowie? Wszelkie próby odpowiadania na te pytania kończą się awanturą z politycznym podtekstem. Książki, które w jakikolwiek sposób poruszają ten temat, reklamowane są jako ,,szokujące" i zazwyczaj wzbudzają dwudniową dyskusję w programach informacyjnych i wzruszenie ramion ich odbiorców. Czy o PRL-u nie można pisać niesensacyjnie? 

Mirosław Tomaszewski udowadnia, że tak. Jednym z wątków jego Marynarki są wydarzenia z grudnia '70. Wydaje się, że jest to motyw najważniejszy, jednak pojawia się on na kartach tej książko dopiero około setnej jej strony. Na początku powieści poznajemy tajemniczego mężczyznę, który zostaje zamordowany przez równie zagadkowych ludzi, którzy wtargnęli do jego mieszkania w poszukiwaniu koperty z nieznaną zawartością. Na to, kim byli zabójcy, co znajdowało się w kopercie i kim właściwie był zamordowany, przyjdzie czytelnikowi sporo poczekać. 

Marynarka składa się z kilkudziesięciu krótkich rozdziałów, których akcja pocięta jest na kilka wątków fabularnych, które pod koniec książki splatają się w całość. Dzięki temu zabiegowi  książkę czyta się naprawdę szybko i ciężko jest się od niej oderwać, zwłaszcza jeśli zainteresuje się jednym z opisywanych wątków. Moją uwagę zwróciły losy Karola, biznesmena, którego córka związała się z aroganckim karierowiczem. Inne postacie ważne dla rozwoju akcji tej powieści to Adam, zapomniana już gwiazda zespołu rockowego oraz Nina, pseudoambitna dziennikarka. Co były muzyk i pracownica prowincjonalnej gazety mogą mieć wspólnego z grudniem '70 i całkiem ,,świeżym" morderstwem? To się jeszcze okaże. 

Wspomniałam już o tym, że Marynarkę czyta się bardzo szybko i w gruncie rzeczy przyjemnie. Nie jest to jednak książka pozbawiona wad. Jedną z nich są dość sztampowi bohaterowie. Irytująca Nina jest przedstawiona jako ambitna, niezwykle inteligentna i ironiczna dziennikarka. Niestety, większość jej wypowiedzi jest do bólu przewidywalna i jakby przepisana z książek, w których występują podobnego typu postacie. Nina oprócz tego, że jest ,,ponad" jest też zafascynowana Adamem, kolejnym inteligentnym, tajemniczym typem, którego nikt nie potrafi rozgryźć. Najbardziej oryginalną postacią jest wspomniany już przeze mnie Karol, bezwzględny człowiek interesów, który ma swoje ludzkie oblicze oraz tajemniczą przeszłość. Trzeba jednak przyznać, że postacie tej książki, jakie by nie były, nie pojawiają się w niej przypadkiem, praktycznie każda z nich, nie licząc oczywiście postaci epizodycznych, ma jakieś zadania do wykonania i stanowi poszlakę pomocną w rozwiązaniu kilku zagadek, które pojawiają się w toku akcji.

Marynarka zaskoczyła mnie wyjaśnieniem tytułu (byłam pewna, że chodzi w nim o marynarkę wojskową, a nie o ubiór) i subtelnością w przedstawieniu wydarzeń grudnia '70. Rozczarowali mnie za to bohaterowie, którzy nie zostali zbyt dokładnie i oryginalnie opisani. Mimo tego nie żałuję, że zdecydowałam się sięgnąć po tę książkę. Nie zostanie ona w mojej pamięci na lata, ale spędziłam przy niej kilka bardzo miłych godzin. Nie czuję, że zmarnowałam ten czasu, choć oczekiwałam czegoś więcej. Polecam przeczytać tę książkę w ciągu kilku rzeczywiście wolnych godzin. Odpoczniecie przy niej, ale nie będziecie mieli poczucia, że ta lektura nic Wam daje. W końcu są rzeczy i wydarzenia, o których nie można zapomnieć. 

To wszystko na dziś, dziękuję za przeczytania i pozdrawiam,
Franca

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej książki dziękuję bardzo wyrozumiałej i cierpliwej Marii Zofii Tomaszewskiej.

Powyższa recenzja bierze udział w wyzwaniach: Polacy nie gęsi i Z literą w tle

18 komentarzy:

  1. Raczej nie przeczytam, po pierwsze z powodów wymienionych przez Ciebie w pierwszym akapicie, po drugie tamte czasy mnie nie interesują, a po trzecie nie przepadam za tak ogólnikową kreacją bohaterów.

    OdpowiedzUsuń
  2. Czytałam różnorodne recenzje tej książki. Na pewno w końcu ją przeczytam, gdyż jestem ciekawa samego tytułu - jego symbolu.

    OdpowiedzUsuń
  3. Mnie również zaskoczyło wyjaśnienie tytułu.

    OdpowiedzUsuń
  4. Za każdym razem kiedy w blogosferze pojawia się recenzja ,,Marynarki'' to czytam ją z prawdziwą z przyjemnością, bowiem ta książka również zrobiła na mnie pozytywne wrażenie.

    OdpowiedzUsuń
  5. Jakoś nie bardzo mnie przekonuje ta książka.... ;/

    OdpowiedzUsuń
  6. Szkoda, bo fabuła zapowiadała się bardzo ciekawie, ale czasem autorzy stawiają właśnie na akcję, a nie na zarys postaci. Świetna recenzja.

    OdpowiedzUsuń
  7. Świetny tekst. Książka porusza interesujący mnie temat, dlatego poszukam jej w księgarniach. Ładnie to podsumowałaś. "Są rzeczy i wydarzenia o których nie można zapomnieć".

    OdpowiedzUsuń
  8. Świetny tekst, chociaż sama książka jakoś nie wpsiuje się tematyką w to, co czytam. Pozdrawiam i dodaję do obserowanych. Na pewno wpadnę częsciej ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Hm, nie słyszałam o tej książce wcześniej. Twój opis bohaterów trochę odstrasza:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bohaterowie to nie wszystko, choć rzeczywiście czasami potrafią zepsuć radość z lektury.

      Usuń
  10. Waham się, co do tej książki, ponieważ z jednej strony ciekawi mnie przez intrygujące ramy czasowe, a z drugiej kreacja bohaterów mimo wszystko troszkę odstrasza.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Akcja tej książki rozgrywa się w 2004 roku. Rok 1970 pojawia się w niej jedynie jako motyw wiążący losy bohaterów.

      Usuń
  11. O książce i autorze nie słyszałam, recenzja ciekawa ale jednak to chyba nie dla mnie :) ksiazkowa-przystan.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  12. Takie książki nie są łatwe, ale mają swoją wartość. Lubię czytać powieści, których akcja toczy się w PRL.
    kolodynska.pl

    OdpowiedzUsuń
  13. Mnie również ciekawią czasu PRL-u, więc o książce pomyślę:)

    OdpowiedzUsuń
  14. Słyszałam o tej książce, ale po zapoznaniu się z recenzją jakoś nie za bardzo mam ochotę ją czytać.

    OdpowiedzUsuń
  15. Zazwyczaj nie czytam e-booków, jednak ze względu na tematykę zdecydowałam się na tę książkę.

    OdpowiedzUsuń
  16. Tak, bohaterowie, ci główni, autorowi niezbyt się udali, w szczególności Adam, który wręcz działał na nerwy.

    OdpowiedzUsuń

Hej, jeśli przeczytałeś tę recenzję i chociaż odrobinę Ci się spodobała, daj mi o tym znać. Gdy tylko widzę chociaż jeden nowy komentarz naprawdę wierzę, że warto pisać dalej, a uśmiech sam pojawia się na mojej twarzy. Znasz to uczucie, prawda?